ΠΟΔΟΔΕΡΜΑΤΙΤΙΔΑ ΣΚΥΛΟΥ! Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΟΔΗΓΟΣ!

Ποδοδερματίτιδα σκύλου, δηλαδή φλεγμονή των ποδιών του! Συμπτώματα, αιτίες, πρόγνωση, θεραπεία, πρόληψη και διάγνωση!

ΣΦΑΙΡΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ

Η ποδοδερματίτιδα σκύλου σημαίνει φλεγμονή των ποδιών του και θεωρείται ότι είναι περισσότερο μια περιγραφή, παρά μια πραγματική ασθένεια. Πολλές υποκείμενες διαταραχές οδηγούν σε ποδοδερματίτιδα.

ΣΗΜΑΔΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Τα κλινικά σημεία της ποδοδερματίτιδας σχετίζονται με διάφορες αιτίες:

ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΗ

(Βακτηριακή – Staphylococcus, Pseudomonas, Proteus, Mycobacterium, Nocardia και Actinomyces)

(Μύκητες – Δερματόφυτα (δακτυλίτιδα), σποροτρίχωση, μυκήτωμα, βλαστομυκητίαση και κρυπτόκοκκωση)

(Παρασιτική – Demodex canis (άκαρι ψώρας), Pelodera strongyloides (νηματώδης εδάφους) και αγκυλόστομα).

Τα πόδια και οι πατούσες είναι συχνά κόκκινα (φλεγμονώδη) και πρησμένα. Μπορεί να υπάρχουν οζίδια ή μυκητιασικές βλάβες (κεριόνια), έλκη ή εκκρίσεις (πύον) από τις βλάβες. Συχνά υπάρχει τριχόπτωση και ο σκύλος μπορεί να γλείφει συνεχώς τα πόδια.

ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ

(Ατοπία ή εποχιακές αλλεργίες, τροφική υπερευαισθησία, αλλεργική δερματίτιδα εξ επαφής).

Τα πόδια έχουν φλεγμονή και μπορεί να υπάρχει πρήξιμο. Ο κνησμός είναι ένα μόνιμο πρόβλημα με τις κορυφές των ποδιών που εμπλέκονται πιο συχνά. Συνήθως υπάρχει κοκκινοκαφέ χρώση της γούνας από χρωστικές ουσίες που υπάρχουν φυσικά στο σάλιο. Σε περιπτώσεις ποδοδερματίτιδας εξ’ επαφής (περπάτημα ή επαφή με προσβλητική ουσία), συνήθως εμπλέκονται οι κάτω πλευρές των ποδιών, αν και μπορεί να επηρεαστεί ολόκληρο το πόδι.

ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΗ

(Φυλλώδης πέμφιγας, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, πολύμορφο ερύθημα, τοξική επιδερμική νεκρόλυση, αγγειίτιδα, νόσος της ψυχρής συγκολλητίνης, κοινός πέμφιγας και φυσαλιδώδης πεμφιγοειδής)

Τα πιο κοινά κλινικά σημεία είναι κρούστες (ψώρα) και έλκη με περιστασιακές φουσκάλες. Συνήθως εμπλέκονται και τα τέσσερα πόδια, ειδικά οι πατούσες και τα νύχια. Μπορεί να υπάρχει υπερβολικό σκουρόχρωμο των ιστών και παχύρρευστα, με κρούστα πέλματα με διαβρωτικές βλάβες, ειδικά σε περιπτώσεις φυλλώδους πέμφιγου.

ΟΡΜΟΝΙΚΗ-ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΗ

(Υποθυρεοειδισμός, υπεραδρενοκορτισισμός (νόσος Cushing), ηπατοδερμικό σύνδρομο (νεκρολυτικό μεταναστευτικό ερύθημα – σπάνια πάθηση).

Οι βλάβες προκαλούνται συνήθως από δευτερογενείς λοιμώξεις του δέρματος και περιλαμβάνουν φλύκταινες, ερυθρότητα και φλεγμονή.

ΟΓΚΟΙ

Όγκοι του ποδιού (οι όγκοι ωστόσο είναι πιο συνηθισμένοι στις γάτες παρά στους σκύλους).

(Ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα, μελάνωμα, όγκος μαστοκυττάρων, κερατοακάνθωμα, ανεστραμμένο θηλώμα, εκκρινές αδενοκαρκίνωμα).

Συνήθως εμπλέκεται μόνο το ένα πόδι και μπορεί να υπάρχει όζος ή ένα ή περισσότερα έλκη. Τα πολλαπλά πόδια μπορεί να εμπλέκονται στο ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα του νυχιού.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ

(Ερεθιστική δερματίτιδα εξ επαφής, τραύμα, τρεξίματα σκύλων από σκυρόδεμα και χαλίκι, υπερβολική άσκηση ή τρέξιμο σε σκληρές επιφάνειες, έγκαυμα κουρευτικής μηχανής, τέντες από γρασίδι, ξένα σώματα, τοξικότητα θαλλίου).

Μπορεί να εμπλέκονται ένα ή περισσότερα πόδια, ανάλογα με την αιτία ή την κατάσταση επαφής. Τα περισσότερα σκυλιά εμφανίζουν χρόνιο οίδημα ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών, έλκος, αποστήματα και εκκρίσεις με ή χωρίς φαγούρα.

Μερικές φορές η φλεγμονή περιορίζεται μόνο στα πόδια, χωρίς να επηρεάζεται καμία άλλη περιοχή. Η φλεγμονή οδηγεί σε ερυθρότητα και αίσθημα κνησμού στα πόδια. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στο γλείψιμο ή το μάσημα των ποδιών, των νυχιών ακόμη και των πελμάτων του κατοικίδιου. Τα ίδια τα πόδια μπορεί να είναι κόκκινα ή ερεθισμένα, με κόκκινη ή καφέ χρώση, και η συσσώρευση λιπαρών / κηρώδους υπολειμμάτων, ειδικά σε σκύλους με βαθιές πτυχές μεταξύ των δακτύλων τους. Όταν αναπτύσσεται μια δευτερογενής λοίμωξη, αυτό μπορεί να προκαλέσει ακόμη περισσότερη φαγούρα, καθώς και μια ανώμαλη οσμή. Άλλες αλλαγές, οι οποίες μπορεί να συμβούν, περιλαμβάνουν ένα γενικευμένο πρήξιμο των ποδιών ή περισσότερα τοπικά οιδήματα (οζίδια) μεταξύ των ποδιών. Αυτά συνήθως ανοίγουν και αποστραγγίζουν ένα εξάνθημα που μοιάζει με πύον ή αιματηρό. Αυτές οι αποστραγγιστικές οδοί, που ονομάζονται συρίγγια, μπορούν να εμφανιστούν τόσο προς τα πάνω είτε προς τα κάτω στο πόδι. Αυτό συνήθως οδηγεί σε σχηματισμό ιστού ουλής, γεγονός που καθιστά τη θεραπεία ακόμη πιο δύσκολη και χρονοβόρα.

ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΠΟΔΟΔΕΡΜΑΤΙΤΙΔΑΣ

Η πιο συνηθισμένη αιτία της ποδοδερματίτιδας είναι η αλλεργία, ιδίως η ατοπία (περιβαλλοντική αλλεργία) και οι τροφικές αλλεργίες. Η αλλεργία μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή σε πολλές περιοχές του δέρματος, συμπεριλαμβανομένων των ποδιών. Πολλά κατοικίδια ζώα με ποδοδερματίτιδα μπορούν στη συνέχεια να αναπτύξουν δευτερογενή βακτηριακή λοίμωξη ή μυκητιασική. Εκτός από τις αλλεργίες, άλλες αιτίες της ποδοδερματίτιδας περιλαμβάνουν μια μορφή ψώρας (δεμοδηκτικής), μυκητιασικές λοιμώξεις (δακτύλιος ή δερματοφυτίωση), διασταλμένα (κυστικά) θυλάκια τρίχας, αποστειρωμένο κοκκίωμα και αυτοάνοσες διαταραχές όπως ο πεμφίγος foliaceus. Τα ξένα σώματα όπως τα φυτά ή τα άγανα είναι συχνά η αιτία της ποδοδερματίτιδας, αν και αυτό συχνά επηρεάζει μόνο ένα πόδι. Υπάρχουν επίσης εσωτερικές ασθένειες, όπως η ανεπάρκεια του ήπατος, η οποία μπορεί να προκαλέσει καταστροφή (νέκρωση) των ποδιών ή ορμονικές διαταραχές όπως ο υποθυρεοειδισμός ή η νόσος του Cushing, οι οποίες μπορούν να κάνουν τα ζώα πιο προωθημένα να αναπτύξουν λοιμώξεις.

Οι ερωτήσεις που μπορεί να τεθούν προκειμένου να προσδιοριστεί η αιτία ή οι αιτίες περιλαμβάνουν τα παρακάτω:

• Ποιο είναι το γενικό περιβάλλον στο οποίο ο σκύλος περπατά και ζει;

• Υπάρχει εποχικότητα στα κλινικά σημεία ή τα συμπτώματα υπάρχουν όλο το χρόνο;

• Υπάρχουν επιπλέον βλάβες σε άλλα σημεία του σώματος;

• Ποια ήταν, εάν υπάρχει, η ανταπόκριση σε άλλες θεραπείες;

• Ποια είναι η διατροφή του σκύλου;

• Έχει ταξιδέψει ο σκύλος πουθενά εκτός του συνηθισμένου του περιβάλλοντος;

• Ο σκύλος έχει άλλα ιατρικά προβλήματα;

• Ποια είναι τα κλινικά σημεία της ποδοδερματίτιδας;

ΕΠΗΡΕΑΣΜΕΝΑ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΑ

Κάθε αλλεργικό κατοικίδιο πρέπει να θεωρείται επιρρεπές ή ευαίσθητο στην ανάπτυξη ποδοδερματίτιδας. Επιπρόσθετα, τα ζώα εκτός με μεγαλύτερη έκθεση σε άγανα, και σκουληκιών ringworms στο έδαφος διατρέχουν επίσης μεγαλύτερο κίνδυνο. Μεγαλύτερα σκυλιά μπορεί επίσης να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης λοιμώξεων από τα στελέχη των τριχών, τα οποία έχουν ωθηθεί κάτω από το δέρμα (παρόμοια με μια τρίχα προς τα μέσα), τα οποία μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονώδη εξογκώματα μεταξύ των δακτύλων.

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΝΩΣΗ

Όσο πιο γρήγορα εντοπιστεί και αντιμετωπιστεί η υποκείμενη αιτία και οι δευτερογενείς λοιμώξεις, τόσο καλύτερο θα είναι το αποτέλεσμα. Επειδή οι χρόνιες περιπτώσεις pododermatitis μπορούν να αναπτύξουν σημαντικές ποσότητες ουλών στα πόδια, αυτό μπορεί να κάνει τη θεραπεία πιο δύσκολη και πιο πιθανή η επανεμφάνιση της νόσου.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ-ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Επειδή η ποδοδερματίτιδα σκύλου μπορεί να έχει πολλές διαφορετικές αιτίες και δευτερογενείς λοιμώξεις, συνήθως απαιτούνται πολλές διαφορετικές αντιμετωπίσεις. Ο εντοπισμός και η θεραπεία της υποκείμενης αιτίας είναι απαραίτητος εάν ο στόχος είναι μια πλήρης και μόνιμη θεραπεία. Συστηματικά (εσωτερικά) αντιβιοτικά ή αντιμυκητιασικά φάρμακα μπορεί να απαιτούνται για τρεις εβδομάδες ή περισσότερο για δευτερογενείς λοιμώξεις. Μπορεί επίσης να συνιστώνται τοπικά προϊόντα, ανάλογα με τη σοβαρότητα της πάθησης. Πολλές από τις πιο προχωρημένες περιπτώσεις ποδοδερματίτιδας δεν πρόκειται να βελτιωθούν μόνο με τοπικά φάρμακα, αλλά μπορεί να είναι πολύ χρήσιμα όταν συνδυάζονται με τα κατάλληλα εσωτερικά φάρμακα. Όταν η ιατρική θεραπεία από μόνη της δεν είναι θεραπευτική και αντιμετωπίζει μόνο τις δευτερογενείς λοιμώξεις μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση ή απομάκρυνση με λέιζερ από χρόνιες ουλές διαγεννητικών οζιδίων.

ΠΡΟΛΗΨΗ-ΣΠΙΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Η επιθεώρηση των ποδιών, συμπεριλαμβανομένου μεταξύ των δακτύλων των ποδιών καθημερινά ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της εποχής εμφάνισης των άγανων ή όταν το κατοικίδιο ζώο είναι έξω μπορεί να επιτρέψει την αφαίρεση των άγανων πριν διεισδύσουν στο πόδι και προκαλέσουν ζημιά. Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη της χρόνιας ποδοδερματίτιδας είναι να αναζητήσετε άμεση κτηνιατρική φροντίδα μόλις παρατηρηθούν τυχόν αλλεργικά συμπτώματα (όπως γλείψιμο των ποδιών ή ερυθρότητα και φλεγμονή μεταξύ των ποδιών).

ΑΛΑΤΑ EPSOM

Γεμίστε την μπανιέρα σας περίπου 7-10 εκατοστά με χλιαρό νερό. Προσθέστε μερικά φλιτζάνια άλατα Epsom, ανακατέψτε τα και αφήστε τον σκύλο σας να σταθεί εκεί για 15-20 λεπτά. Αυτός ο εμποτισμός των ποδιών θα ενθαρρύνει την επούλωση και την ξήρανση των φλεγμονωδών, υγρών βλαβών δερματίτιδας που μπορεί να εμφανιστούν μεταξύ των δακτύλων. Φροντίστε να ξεπλύνετε καλά με καθαρό νερό μετά το μούλιασμα. Μην αφήνετε τα άλατα στο δέρμα.

ΞΥΔΙ-ΜΗΛΟΞΥΔΟ

Να είστε προσεκτικοί με αυτό γιατί αν το παρακάνετε, μπορείτε εύκολα να κάψετε το δέρμα. Μια αραίωση ξιδιού 1:10 με αποσταγμένο λευκό ξύδι ή μηλόξυδο και νερό μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μαντηλάκια ή βαμβακερά μαξιλάρια για να σκοτώσει τις μολύνσεις μυκήτων στο δέρμα. Σκουπίστε προσεκτικά μεταξύ των μαξιλαριών των ποδιών με αυτό το μείγμα 1-2 φορές την ημέρα και ίσως μπορέσετε να επιλύσετε τις μολύνσεις μυκήτων στο σπίτι. Οι μύκητες ζουν στο δέρμα σε μικρούς αριθμούς φυσικά, αλλά αν το δέρμα γίνει υγρό και οι μύκητες ξεφύγουν από τον έλεγχο, αυτό είναι ένα καλό όπλο για να το αντιμετωπίσετε.

ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ ΤΙΣ ΑΛΟΙΦΕΣ

Η νεοσπορίνη, η βακιτρακίνη και άλλες αλοιφές δημιουργούν ένα φράγμα υγρασίας που μπορεί να κρατήσει τα μικρόβια ασφαλή και κοντά στο δέρμα. Θέλετε να στεγνώσετε τα πόδια και να κάνετε το περιβάλλον αφιλόξενο για τα μικρόβια, γι’ αυτό αποφύγετε τη χρήση αλοιφών. Τα αντιβιοτικά σπρέι με βάση το αλκοόλ επιλύουν τις βλάβες πιο γρήγορα.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Όταν παρουσιάζεται ένας ασθενής σκύλος με φλεγμονή των ποδιών, ο κτηνίατρός σας συνήθως ξεκινά με δύο διαγνωστικές εξετάσεις. Τα ξύσματα δέρματος είναι απαραίτητα για να αναζητήσετε και να βρείτε τυχών ύπαρξη ακάρεων δεμοδήκωσης. Επιπλέον, πρέπει να λαμβάνονται δείγματα για έλεγχο βακτηρίων και ζυμομυκήτων (κυτταρολογία), καθώς αυτά είναι τόσο κοινά δευτερεύοντα προβλήματα για ένα κατοικίδιο με ποδαδερματίτιδα. Εκτός από τη θεραπεία των λοιμώξεων, εάν υπάρχει υποψία υποκείμενης αλλεργίας, προτείνεται να ξεκινήσει άμεσα διατροφική αλλαγή, όπως μια δοκιμή υποαλλεργικής και αντιφλεγμονώδους τροφής (ιδανικά φρέσκιας και ισορροπημένης), ενίσχυση ανοσοποιητικού, αποτοξίνωση οργανισμού, μια δοκιμή περιβαλλοντικών αλλεργιών ή/και μια δοκιμή θεραπείας για παράσιτα. Ανάλογα με τα ευρήματα της φυσικής εξέτασης, ενδέχεται να απαιτούνται πρόσθετες δοκιμές όπως βιοψίες, καλλιέργειες ή χειρουργική «εξερεύνηση» της βλάβης που αναζητά ξένα σώματα.

Πηγές:

https://animalallergycolorado.com/animal-disease-index/pododermatitis

https://vcahospitals.com/know-your-pet/pododermatitis-in-dogs

On the Hot Foot: Preventing & Treating Canine Pododermatitis